„Het is de hoogste tijd dat we als kabinet regie pakken op digitalisering”, schreef staatssecretaris Alexandra van Huffelen (Digitalisering). Kort na de ministerraad van vorige week vrijdag presenteerde ze een ‘ambitieus plan’ om ‘de regie te pakken op digitalisering’. Kernwoorden daarin zijn veiligheid, democratie, zelfbeschikking, privacy en transparantie. Om daadkracht te tonen, moet er al volgend jaar een digitale kluis worden uitgerold waarin Nederlandse burgers hun rijbewijs, diploma of verzekeringsgegevens opslaan. Dat is 2 jaar eerder dan de streeftijd die in Europees verband wordt genoemd. Je bent ambitieus of je bent het niet …
Zoveel aspiraties in één agenda, dat is vragen om problemen. De tijd zal dan ook leren wat Van Huffelen en co uiteindelijk klaarspelen. Immers, IT en overheid zijn al vaker een weinig succesvol duo gebleken.
Het streven naar betere ‘digitale geletterdheid’ van burgers is heel nobel, maar welke valkuilen kennen de technologieën die daarvoor worden gebruikt?
In de oplossingsgerichtheid van het huidige kabinet schuilt bovendien een groot gevaar. Het streven naar betere ‘digitale geletterdheid’ van burgers is heel nobel, maar welke valkuilen kennen de technologieën die daarvoor worden gebruikt? En zitten burgers er eigenlijk wel op te wachten?
Voordat er in oplossingen wordt gedacht, zouden eerst de vooronderstellingen over digitale technologie kritisch tegen het licht moeten worden gehouden. Want welk probleem lossen ze eigenlijk op? En wie zijn ermee gediend? Laten we het daar eerst over hebben, voordat we de grote ambities van het kabinet omarmen.
Deze column verscheen in het Nederlands Dagblad van 12 november 2022.
